Blijf kalm en sla hard
10 februari 2017 – Compleet reisden wij af naar de prachtige stad Zoetermeer (kuch) alwaar wij om 20:00 stipt klaar stonden om tegen Zovoc ten strijde te trekken. Maar de tegenstander dus niet, want in Zoetermeer betekent acht uur blijkbaar half negen. Nou, mooi niet hoor! Ze gaan daar maar eens leren klokkijken. Inspelen, inslaan, tossen en hup beginnen! Oh, er is geen teller. Nou, dan doen wij het wel! Zo werd het toch een beetje een thuiswedstrijd, ook al omdat Rui haar hele familie had meegenomen, inclusief de trouwste Chinese fan van Leython XR1, haar nichtje. En ook Michiel en Laura hadden vrienden uitgenodigd. Gezellig!
We hebben in de afgelopen wedstrijden en trainingen zoveel zelfvertrouwen gekregen dat we het aandurfden om Laura eens op een nieuwe plek te laten spelen. Met knikkende knieën begon zij op buiten, Michiel als wissel aan de kant, en Jos op diagonaal. Het was even wennen, maar gelukkig stonden Eva Anne, Stephan, Jessy en Rui wel op hun vaste positie. Hoewel we wat rommelig begonnen lieten we steeds vaker onze kracht zien en kwam Laura steeds beter in haar spel. Ook maakten we op cruciale momentjes de beslissende punten: 19-25 winst. In de tweede set kwam Michiel er in voor Laura en stoomden we lekker door. Wederom kwam Zovoc niet hun eigen spel. Helaas sloop hun matige spel er bij ons ook een beetje in, speelden we wat rommeliger en kwamen niet alles passes goed aan. Rui deed gelukkig erg haar best om er iets van te maken en dat lukte goed: 22-25 in ons voordeel.
In de derde set mocht Laura op haar vertrouwde posities als diagonaal spelen en voor het eerst dit seizoen mocht ik eindelijk even de broodnodige rust nemen. Daar was ik wel aan toe, hoor. De rest van het team besloot om eens te laten zien dat ze dit gemis aan ervaring (lees: leeftijd) best aan konden. En om mij toch het gevoel te geven dat ik iets meer toevoeg dan alleen mijn jaren, lieten ze Zovoc eerst even lekker uitlopen naar 22-16 om vervolgens met een superieur vertoon van veerkracht terug te komen naar 23-24. Vanaf de zijlijn was het prachtig om te zien: dubbele kill-blocks van Stephan en Michiel, lepe (dat betekent dus sluwe, slimme, semi-gemene) ballen van Eva Anne, smashes in de gaten, of op de zwakkere Zovoc dames van Jessy en Laura, alles kwam voorbij. Ik hielp de scheids, die prima floot, een klein handje door een in de hoek geslagen bal subtiel uit te geven. Tja, alternatieve feiten, hè. Rui was goed aan het spelverdelen en werd zelfs zo enthousiast dat ze vergat dat ik aan de kant zat, maar Jessy wist dat goed corrigeren (“Ik heet Jessy hoor”, en dat tijdens haar aanloop!).
Maar oh oh oh, toen sloeg de rampspoed toe. Jessy’s nare rugblessure stak de kop op en met tranen in de ogen moest ze even aan de kant gaan liggen. Nog erger was natuurlijk dat ik er in moest bij de stand 23-24 en gelijk miskleunde bij de service van de gezelligste man van Zovoc. Paniek! Daarom haalde ik mezelf snel uit de pass, raakte geen bal meer aan en liep ook niet in de weg, zodat de anderen gewoon hun ding konden doen. Hoewel iets spannender dan gepland werd ook deze derde set door ons, dat wil zeggen mijn fantastische teamgenoten, gewonnen: 24-26
In de vierde set lieten we ons de kaas niet meer van het brood eten en liepen al snel uit naar een comfortabele voorsprong, mede dankzij goede service-reeksen gericht op de zwakkere spelers aan de overkant. Naarmate deze set vorderde werd iedereen wel wat dover en moest er steeds harder gejuicht worden bij elk punt. Gelukkig konden wij vaker, en ook harder juichen dan de tegenstander: 15-25
Zo behaalden wij de tweede 4-0 overwinning op rij, wat dus 10 punten erbij in twee weken betekent! Nog even doordrukken en we zijn hard op weg om het seizoensrecord uit 2013 (36 punten in 14 wedstrijden, gemiddelde 2.6) te verbreken. Nu hebben we na 11 wedstrijden al 33 punten, maar we moeten nog 5 wedstrijden spelen, en niet tegen de minste. Alhoewel, volgende week moeten we weer tegen Zovoc. En in het veel mooiere Leiderdorp (kuch) doen we niet aan sportieve revanche! Maar daar we hebben we in ieder geval wel een goede kantine want de kampioensschaal werd node gemist. Sommige geluksvogels hadden thuis nog een lekkere spruitjes-met-appel-schotel staan. Kan die de volgende keer niet meegenomen worden?
Deze fraaie 4-0 overwinning werd luister bijgezet door de sneeuw die in de loop van de avond gevallen was. Een mooi gezicht, al zijn er wel leukere dingen te bedenken dan te moeten krabben in Zoetermeer.
Tip voor de volgende keer: Blijf kalmer en sla harder (en/of slimmer)!
~ Jos