7 april 2017 – Krathos ’08 – XR1 (4-0)
En dat was hem dan, de laatste wedstrijd van dit seizoen. Uit, in Delft laat om 21:30, je kan je leukere tijden bedenken. We kunnen nu natuurlijk uitgebreid ingaan op ons vrij kansloos verlies tegen de voormalig Nederlands kampioen, die dit seizoen wegens blessures onder hun kunnen spelen. Als ze dan al eens voltallig zijn willen ze natuurlijk graag laten weten dat zij wel ietsjes beter zijn dan de rest. Altijd weer een setup op hun buitenheer, die, haha, toch best veel moeite had om de bal bij ons op de grond te krijgen maar na twee of drie pogingen ons block of verdediging toch wist te omzeilen. Nou gefeliciteerd hoor, weer een puntje voor Krathos, leuk dat jullie ook dames hebben om te serveren en zo; wij spelen toch liever met z’n zessen. We kunnen het gaan hebben over het feit dat in deze wedstrijd de passes aan onze kant niet 100% liepen en over het feit dat de midden- en diagonaal-aanvallen er nu niet helemaal uitkwamen zoals we de laatste weken gewend waren geraakt. We kunnen uitgebreid nabespreken hoe onze service druk niet hoog genoeg bleek en hoe we onszelf soms verliezen in kleine foutjes door licht gebrek aan focus. We kunnen oeverloos gaan discussieren over het gemis van een coach op cruciale momenten, en over het toch niet spelen op veilig als de toestand dat wel vereist. Maar we zijn hier geen Studio Sport met dat eindeloos gezeik over gemiste kansen. En eigenlijk wil ik het daar allemaal niet over hebben, dit verlies is bijzaak.
Waar het écht om gaat is dat dit gewoonweg een topseizoen was van het eerste mix team van Leython DC. De verwachtingen aan het begin van dit seizoen waren voor Mix 1 niet al te hoog gespannen. Als we maar niet als laatste zouden eindigen, dat was zo’n beetje de doelstelling. Dat de TC ons in het linkerrijtje had gezet, daar moesten we zelf eigenlijk stiekem een beetje om lachen. We moesten eerst maar eens gaan kijken of en hoe zeven individuen een samenspelend team zouden kunnen gaan vormen. Toen de definitieve team-indeling begin oktober op papier stond bleek Mix 1 te bestaan uit twee oude rotten (of preciezer gezegd: een jonge oude rot en een oude oude rot) die eerder in de toppoule gespeeld hadden (Rui en Jos). Dat tweetal werd aangevuld met vier jonge honden uit het voormalige Mix 4, of eigenlijk dus twee jonge puppies (Jessy en Laura) en twee oudere jonge jachthonden (Stephan en Michiel). Eva Anne was zelfs compleet nieuw, dat wil zeggen afkomstig uit de reguliere dames-competitie. en mocht na een ballotage tijdens het Einde Seizoenstoernooi 2016 en een succesvol beach seizoen ook aanschuiven bij de recreanten. Zo waren we als mix team compleet. Een zeer gemengd zevental, waarvan er dus maar liefst vijf dit jaar hun debuut mochten maken in de top-poule.
Ik denk zelf dat deze mengelmoes van spelers ons dit jaar geen windeieren heeft gelegd. Voor mijn gevoel wilden we ons echt wel ten opzichte van elkaar bewijzen, maar dat zonder elkaar vliegen af te vangen: we gunden elkaar gewoon het succes en hadden heel goed door dat we het samen moesten doen. En dat al vanaf de allereerste set in de allereerste wedstrijd. We bleven elkaar aanmoedigen en steunen ook als het een keertje wat minder liep. Kortom, vanaf moment numero uno speelden we als een team en niet als een verzameling losse spelers. Dat tekende onze kracht in dit seizoen! En we maakten gebruik van onze eigen kwaliteiten en wisten deze samen te smeden tot een volleybalteam waar je u tegen zegt. Dit onder trainingsbegeleiding van Niek en soms ook Marleen. De toppoule is een sterk team rijker. En dat vonden bijna ook alle tegenstanders. De teams die boven ons eindigen (EuroServe, Krathos ’08, VCO en waarschijnlijk ook Timios-1) zeiden dat zij blij verrast waren met deze nieuwe tegenstander. Tegen de top vier hebben we dit seizoen dan ook behoorlijk wat punten gepakt waardoor we serieus invloed hebben uitgeoefend op hun onderlinge rangorde. Tegen de vier teams die onder ons eindigen (Merenwijk, Zovoc, Timios-2 en Kalinko) speelden we ook erg leuke potjes. Tegen hen lieten we maar vier setpunten liggen: 90% van de punten was voor ons, super!. Wij zijn dan eigenlijk eerder “the worst of the first”, al klinkt “the best of the rest” in mijn oren toch ietsjes beter. Vijfde van de negen worden, dat is dus echt supergoed.
Met 44 punten uit 16 wedstrijden zijn er ook nog nooit zoveel punten vergaard door Leython DC Mix 1 als in dit seizoen. Kampioen zullen wij volgend jaar waarschijnlijk niet worden, maar wie weet wat er nog voor ons in het verschiet ligt. Het allerbelangrijkste vind ik echter het spelplezier en dat heb ik zelf dit seizoen ontzettend gehad dankzij mijn zes fantastische teamgenoten: de razendsnellle Rui als spelverdeelster, de alleskunner Stephan op midden, de goochelaar Michiel op midden en buiten, de altijd superenthousiaste Laura op diagonaal of buiten, de superstabiele en nooit verzakende Eva Anne op midden, en natuurlijk niet te vergeten (“insert ‘bosje bloemen’ here”) onze gatenprikster Jessy die op buiten elke tegenstander helemaal gek maakt. Ik dank jullie zessen voor een heerlijk seizoen. Met recht mag je hier spreken van een mix-team dat een eenheid vormt. En dat we halverwege het seizoen een mascotte kregen was natuurlijk een onvergetelijk hoogtepunt.
Nu nog een aantal keren trainen, het Einde Seizoens Toernooi op 12 mei, dan een zomertje beachen (ben jij al lid?), en dan straks pas lekker in september het nieuwe seizoen in. Eventjes geen wedstrijden meer voor deze moegestreden maar zeer tevreden veteraan.
~ Jos
PS Gelukkig werd het Delftse verlies van XR1 voor mij persoonlijk gecompenseerd door de winst van Ma2 in Delft die daarmee kampioen werden 😀