Met maar 9 speelsters, maar 1 midden en de late trainingstijd op maandag, begonnen we dit seizoen in de 1e klasse. Doelstelling? “We kijken wel even hoe het loopt.”
Onze eerste wedstrijd was pas in oktober. We hadden geen flauw idee hoe we ervoor stonden met dit nieuwe team. Maar toen wonnen we de eerste, tweede, derde wedstrijd. Toeval? Nee want de winning streak ging tot onze eigen verbazing gewoon door. Natuurlijk onder leiding van onze ambitieuze coach Vincent en trainer Emy. Én we konden inmiddels ook vaak rekenen op Naomi die ons gat op de middenpositie kwam opvullen.
Toen kwam er dat ene moment in november. “Ik wil het écht niet jinxen, écht écht niet, maar het is misschien toch handig dat we een bepaalde datum in april gaan vrijhouden meiden”. Het ging natuurlijk over die ene datum, met die ene gebeurtenis die eigenlijk nog niet genoemd noch gejinxd moest worden. Zo werd de “niet-jinx-pd” op 12 april rood omcirkeld in de agenda’s, werden vakanties verzet en werd er voorzichtig gedacht aan het kampioenschap. Maar vooral NIET jinxen!
In de tussentijd gingen we door met winnen. Maar gewoon even 4-0 winnen en laten zien dat wij de beste zijn, was niet echt onze kwaliteit. We waren erg goed in eerste sets verliezen en hebben vaak gedacht: is dit dan de dag dat we een keer gaan verliezen? Maar gelukkig waren we wel erg goed in presteren onder druk, op elkaar blijven vertrouwen en gewoon relaxed blijven. Want “we kijken gewoon hoe het loopt, geen druk”. En zo kwamen we dus áltijd weer terug na een achterstand. Zoals na die 2-0 achterstand tegen onze grootste concurrent Leython D5, die we uiteindelijk toch met 3-2 hebben gewonnen.
Na wat rekensommetjes bleek dat we officieel kampioen konden worden bij een voor velen van ons vertrouwde plek: uit bij SKC. Toch wel leuk om precies daar te kunnen laten zien wie de beste zijn. Maar dan moesten we wel met 4-0 winnen, en laat precies dat nou niet onze kwaliteit zijn. En de statistieken zaten ook niet mee: we hebben alleen wedstrijden gewonnen met 4-0 als we in het roze speelden. Huh maar Leython speelt toch in het blauw? Ja maar de (fel)roze inspeelshirts gebruikten we aan het begin van het seizoen als wedstrijdshirt, omdat de nieuwe Leython shirts voor een aantal pas in december werden geleverd. Of misschien lag het stiekem aan onze libero Myrna die juist níét in het roze wilde spelen, en door deze situatie héél toevallig juist een blauw shirt aan mocht;).
Maar goed, 4-0 winnen in het blauw, konden we dat wel? En hoe! Door ons vermogen om te presteren onder druk, hebben we die 4-0 vol overtuiging binnen gesleept. En zodoende zijn we twee wedstrijden voor het einde van het seizoen ONGESLAGEN KAMPIOEN. En mogen we het woord “P/D” gewoon uitspreken zonder het woord “niet-jinx” ervoor.
We hopen dat jullie ons allemaal komen aanmoedigen op de P/D-wedstrijden op 12 april! Zet ‘m in je agenda, want het belooft hoe dan ook een groot feest te worden. We kijken wederom wel even hoe het loopt, maar stiekem willen we toch wel héél graag een plekje bemachtigen in de promotieklasse. Tot dan!
Tot slot nog een speciale shoutout naar iedereen die met ons heeft meegetraind, meegespeeld of als invalcoach heeft bijgedragen aan dit kampioenschap! Dankjulliewel!
